سپهر اقتصاد- حمیدنادری:مدیراداره گردشگری وامور زائرین شهرداری قم ويراني بافت هاي كهن و آثار ارزشمندي كه آنها دربر دارند، با دلايل متعددي كه مردم و مسئولان را به عنوان عاملان آن با نقش هاي متفاوت در كنار يكديگر قرار مي دهد، سبب گرديد تا با فقدان حيات شهري در اين محدوده ها مواجه گرديم. اين امر خود دليلي بر رها شده و متروكه شدن اين بافتها عليرغم تمامي ويژگي هايشان است. در حالي كه با وجود كمترين توجهات و اقدامات در جهت حفاظت از اين محدوده هاي تاريخي، اين ثروت هاي فرهنگي- تاريخي، به لحاظ ارزش هاي فوق العاده اي كه شايد هنوز براي بسياري از ما ناشناخته باشد پذيراي گردشگراني است (هرچند اندك) كه در جهت آگاهي و شناخت هر چه بيشتر از حقايق و رازهاي پنهان آنها و آشنايي با نحوه تفكر مردمان متعلق به آنها به اين گنجينه هاي ملي روي مي آورند. طراحي مسيرهاي پياده- گردشگري در بافت كهن به عنوان گامي دو جانبه و شايد چند سويه براي حفاظت از بافت و هدايت گردشگر، مي تواند به عنوان «پيش اقدامي» بافت كهن مورد نظر را حيات بخشد و به عنوان عامل تكميلي در امر حفاظت به احيا بافت منجر گردد. اين مسير كه مطابق با حركت انسان براي بافتي مطابق با حركت او طراحي مي شود ضمن معرفي بافت و عناصر با ارزش آن به عنوان يك راوي و يك هادي مناسب مي تواند هر ناآشنايي را با بافت مانوس سازد و آشنا، و ميتواند راهي باشد كه حيات را در درون بافت جاري سازد. قابليت جذب گردشگري نه تنها برآورنده نيازهاي مربوط و معاصر بافت است بلكه به عنوان يك ضرورت براي حل مسائل بافت هاي كهن و ارزشمند نهفته در دل شهرها تلقي مي گردد.
نظرات