از اواسط دهه نود شعارهایی مانند «ایرانی‌ام، ایرانی می‌خرم» وارد جامعه شد که موج حمایت از کالاهای ایرانی را به همراه داشت؛ همین امر نیز سبب شد که تولیدکنندگان پوشاک ایرانی که تا قبل از آن تولیدات‌شان را با برچسب محصولات خارجی روانه بازار می‌کردند، کارشان رونق بگیرد .
اما با مرور زمان بسیاری از این تولیدکنندگان با پیشوند مزون و شعارهای برند خاص بودن، طراحی منحصر به فرد داشتن و... قیمت های سرسام آور و نجومی را بر روی اجناس خود گذاشتند و با تبلیغات بلاگرهای اینستاگرامی نیز شهرت و مشتریان زیادی را به خود جلب کردند.
اما این افزایش قیمت فقط اختصاص به برندهای مطرح نداشت و در سایر فروشگاه‌های لباس نیز اغلب قیمت‌های لباس های ایرانی بالاتر از لباس های وارداتی از جمله چینی شد؛ به طوری که سبب شد اغلب فروشندگان نیز خرید مشابه خارجی را پیشنهاد کنند؛ زیرا در حالی که قیمت مناسب‌تری برای خریدار دارند سود بیشتری هم برای فروشندگان به ارمغان می‌آوردند.
مصرف کنندگان و فروشندگان بیان می‌کنند که گران بودن پوشاک خارجی را می‌توان به مواردی چون هزینه حمل‌ونقل، گمرک، اختلاف نرخ ارز و... ربط داد که روی قیمت نهایی کالا تأثیر می‌گذارد اما گران بودن پوشاک داخلی برای مصرف کنندگان توجیهی ندارد؛ زیرا مردم بیان می‌کنند که پوشاک ایرانی در داخل و با نیروی کار ایرانی تولید می‌شود و هزینه حمل‌ونقل کمتری دارد پس نباید قیمتی فراتر از مشابه خارجی داشته باشد.
برای بررسی علت گرانی پوشاک ایرانی نسبت به خارجی گفت‌وگویی با تولیدکنندگان لباس داشتیم.
اغلب تولیدکنندگان مواردی مانند هزینه کارگر، افزایش قیمت پارچه، افزایش هزینه های جانبی اداره کارگاه و... را از دلایل بالا بودن قیمت پوشاک داخلی بیان می کردند و معتقد بودند با وجود اینکه پوشاک داخلی نسبت به پوشاک وارداتی گران تر است، بازهم به دلیل داشتن کیفیت بالاتر نسبت به محصولات وارداتی، برای مشتری صرفه اقتصادی دارد.
یکی از این تولیدکنندگان پوشاک در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: بالا بودن قیمت لباس تولید داخل، دغدغه تولیدکنندگان هم هست و ما نیز به عنوان تولیدکننده هر روز مجبوریم از سودهای ناچیزمان بکاهیم تا بخشی از قیمت‌های گزاف پوشاک رو تعدیل کنیم.
وی در رابطه با قیمت و وضعیت بازار پارچه اظهار کرد: برخی از پارچه‌ها ایرانی هستند؛ اما اکثر پارچه‌ها با هزینه بالا از چین و دبی وارد می‌شوند که هزینه گمرک و هزینه بار نیز به قیمت آن افزوده می‌شود و این در حالی است که نخ‌های ایرانی بهتر از نخ‌های چینی هستند.
وی با اشاره به اینکه بحث واردات بحثی سیاسی هست که ما صلاحیت صحبت راجع به این موضوع رو نداریم، بیان کرد: قیمت پارچه سرسام آور است و متأسفانه هر روز افزایش پیدا می‌کند و میان تولیدکنندگان و فروشگاه‌های تک‌فروشی، تولیدی‌ها مجبور به کاهش قیمت هستند.
این تولید کننده لباس بیان کرد: اما هزینه تولید لباس فقط اختصاص به پارچه ندارد؛ بلکه هزینه‌های جانبی دیگری هم وجود دارد؛ برای مثال برای تولید بسیاری از لباس‌ها نیاز به طراحی وجود دارد و در صورتی که این کار توسط متخصص انجام شود هزینه‌ای به قیمت نهایی افزوده می‌شود.
وی ادامه داد: همچنین بسیاری از لباس ها نیاز به دست‌دوزی دارند که همین امر نیز هزینه بالایی به همراه دارد که با این وضعیت بازار، تولید محکوم به شکست است.
شرایط نابرابری رقابت با تولیدات خارجی مانند مالیات، دشواری در تهیه مواد اولیه مورد نیاز و... سبب شده که قیمت تمام شده برای تولیدکنندگان هم افزایش پیدا کند و آن ها را مجبور به افزایش قیمت کند.
اتفاقی که در صورت امتداد آن بازی دوسر باختی را به همراه دارد که هرکدام به تنهایی می‌تواند اقتصاد را رو به نابودی بکشاند؛ زیرا تمایل مصرف کنندگان به پوشاک خارجی از یک سو سبب تمایل به افزایش واردات پوشاک از مسیرهای غیر قانونی می‌شود که خروج ارز از کشور را به همراه دارد و از سوی دیگر نیز این واردات بی رویه، بیکاری کارگران مشغول در تولیدی ها را به همراه دارد که همین امر به خودی خود تبعات جبران ناپذیر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را به همراه دارد.
نظرات