حسین مهجور مخترعی که این روزها مشغول فعالیت در کارگاهی در حاشیه قم است در خصوص تجربیاتش به عنوان یک مخترع در گفت‌و گو با ایسنا بیان کرد: در سال ۱۳۵۲ در قم به دنیا آمدم. پدرم از راه فروش حلوا و ارده کسب درآمد می‌کرد؛ اما من و برادرانم در دکوراسیون داخلی و کابینت‌سازی فعالیت می کردیم.
وی افزود: به مطالعه علاقه بسیاری داشتم و همیشه مجلاتی با محوریت موفقیت در صدر علایقم قرار داشت اما در زمان ازدواج تحصیلاتم در حد پایان دوران راهنمایی بود؛ پس از ازدواج به صورت غیر حضوری دیپلمم را گرفتم و در دانشگاه علمی کاربردی در رشته مرتبط با شغلم یعنی معماری ادامه تحصیل دادم.
مخترع قمی ادامه داد: از زمان کودکی خلاقیت بالایی داشتم و به بهینه‌سازی زیاد فکر می‌کردم؛ مثلا در ۱۵ سالگی به فکر استفاده از آهن‌رباهای مغناطیسی در آسانسور و قطارهای پرسرعت افتادم که بعدها دیدم این ایده به اجرا در آمده و مکانیزم امروز قطارهای پرسرعت جهان همین است. در کل همواره ایده‌های نابی برای شرکت‌های خودرو سازی داشته و دارم.
مخترع قمی در رابطه با چگونگی خطور ایده ساخت پلیمو به ذهنش اظهار کرد: در شغلم با موادی برخورد داشتم که کیفیت مورد نظرم را نداشتند، این بی‌کیفیتی محصولاتمان را تحت تأثیر قرار می‌داد و به شدت به چشم می‌آمد تا اینکه تصمیم گرفتم خودم برای این موضوع فکری کنم؛ بنابراین در سال ۹۲ با فعالیت در شاخه کامپوزیت پلیمر موفق به تولید محصولی به نام پلیمو شدم که پس از ثبت اختراع ام، دعوت‌نامه‌ای از دانشگاه جرج فورمن آمریکا و به دنبال آن مدال شایستگی ایمپکس را دریافت کردم.
وی اضافه کرد: نام من در کتاب فدراسیون مخترعین و در فستیوال صنعت پلیمر در کنار بسیاری از مخترعین بزرگ که دکترای شیمی داشتند ثبت شد و از سوی دانشگاه جامع علمی کاربردی استان نیز مورد تجلیل واقع شدم.
سر و ته دروس عملی را با ارائه تئوری به هم نیاوریم
مخترع قمی با اشاره به اینکه کلاس‌های درس باید به کارگاه‌های عملی تبدیل شود تصریح کرد: چرا دروسی که عملی آن برای دانشجو کاربردی است باید تئوری ارائه شود؟ دروس دانشگاه علمی کاربردی در دو بخش تئوری و عملی عرضه می شود ولی در عرصه عملی باید حتما اجازه بدهیم که دانشجویان با مراحل عملی کار و درسی که آموخته‌اند آشنا شوند.
وی ادامه داد: خروجی دانشگاه‌ها باید افرادی باشد که در رشته خود تخصص و مهارت داشته باشند؛ در این راستا به نظر من اگر عمده زمان تدریس تئوری، برای بردن دانشجویان به محل کار آینده‌شان و آشنایی با آن صرف شود بسیار مؤثر واقعا می‌شود و در آینده نتایج بهتری خواهیم گرفت. اینگونه دانشجویی پرورش نمی‌دهیم که معماری بخواند اما مهارت یک کارگر ساده را نیز نداشته باشد.
وی با بیان اینکه امروزه ساختمان‌های دولتی بسیاری وجود دارند که می‌توان دانشجویان را برای انجام پروژه‌های تحصیلی به آن‌جا فرستاد تا از نزدیک با چگونگی کار آشنا شوند اظهار کرد: متأسفانه این کار انجام نمی‌شود و اکثر دانشجویان برای پروژه‌های کارورزی خود به دفاتر مهندسی مراجعه کرده و به راحتی مهر و امضا را می‌گیرند در حالی که از این کار اولین و بدترین ضربه را خود دانشجو می‌خورد؛ زیرا مدرک بدون مهارت نتیجه مثبتی را به دنبال نخواهد داشت.
خلاقیت رمز موفقیت است
مخترع قمی ایده جدید و خاص در هر زمینه را رمز موفقیت آن شغل دانست و گفت: درست است که در حال حاضر برخی از مشاغل با رکود مواجه است ولی تجربه ثابت کرده است که وقتی کاری با ایده‌ای متفاوت ارائه شود قطعا موفقیت را به دنبال خواهد داشت؛ به عنوان مثال نیاز به مسکن همیشه وجود دارد و بنابراین دانشجوی رشته معماری یا معماری داخلی اگر توانایی عملی را نیز بدست آورد پس از تحصیل به راحتی کار خود را پیدا می‌کند.
مخترع خلاق قمی ابراز کرد: فرهنگ سازی در راستای توسعه مهارت در کشور نقشی اساسی دارد؛ بسیاری از جوانان همواره معترض هستند که جامعه برای ما چه کار کرده است؛ در مقابل باید از آن‌ها پرسید شما چه کاری برای سازمان و جامعه کرده‌اید؟ به جای تقویت روحیه توقع مداری در وجود جوانان باید مهارت‌های آن‌ها را تقویت کنیم تا بتوانند با ذهن خلاق خود سبب پیشرفت خود و جامعه شوند.
قوانین دست و پاگیر آفت جان کارآفرینی
وی همچنین گریزی به مشکلات کارآفرینان زد و تصریح کرد: امروزه کارآفرینان با قوانین دست و پاگیری مواجه می‌شوند که آن‌ها را از ادامه مسیر باز می‌دارد؛ اگر بخواهیم در عرصه کارآفرینی موفق عمل کنیم باید به مشکلات کارآفرینان توجه کنیم در غیر این صورت روند کارآفرینی متوقف خواهد شد.
مخترع قمی افزود: کارآفرینان در کشورهای مختلف با احترام و حمایت زیادی مواجه می شوند؛ زیرا دولت می داند که وقتی یک کارآفرین ۲۰ جوان را در شغلی جدید به کار می گیرد در واقع ۲۰ نفر از متوقعان نسبت به خود کاسته شده است ولی در کشور ما متأسفانه کارآفرینان چنین شرایطی ندارند.
نظرات